Dr Igel em Moschtfass

Dass ma em Herbscht fest moschta tuat,
des leit oos Schwoba schao em Bluat,
denn wer's ganz Johr dr Moscht gern trenkt,
der guckt, dass 'r oin en Keller brengt.

Grad so isch au beim Gottlob gwea,
bei dem hot's au en Nuie gea;
seit morgnets tuat 'r Moscht auspressa,
kaum hot 'r Zeit zom Mittagessa.

Ond älles hilft ond packt fest zua,
sei Weib, sei Mädle ond dr Bua;
se schleifet Oamer, was mr ka,
mit siaßa Moscht en Keller na.

A Fass wird gfüllt - faifhondert Liter,
sei Weib, dui Luis, guckt emmer wieder
ond steckt da Finger oba nei -
ob's Fass denn et bald voll ka sei?

Doch statt dr Moscht am Spondloch stoht,
tappt se en Stachla, lieber Gott!
Dui Luis verschrickt, wird taotablass,
se nemmt a Kerz ond zend ens Fass!

Doch sieht se nex, o du Malair,
Bua lauf ond hol dein Vatter her!
Der kommt, 'r hängt de Douma nei
"O Weib, des muaß an Igel sei!"

Ganz verdattert, was macht mr bloß?
hebt a jedes d' Händ im Schoß;
Dr Gottlob schempft, fangt a zom bromma,
"Wia ka an Igel bloß ens Faß nei komma?"

Potz heidablitz ond Sapperment,
dass mir au so a Oglück hent!
Narr! den Moscht, den ka ma nemme saufa,
der ka weaga mir dr Bach nalaufa!

Vor d' Luis ihrn Maa zor Bsenneng brengt,
dr Moscht schao d' Kellerdol naus sprengt!
Dia Kender guckat ganz verbafft:
"Jetzt hent mir omasonscht so gschafft!"

Oms Nommgucka ischt's Fässle leer,
"Jetzt no den frecha Igel her!
Vertrete tua i den vor Wuat!"
So hitzig ischt em Gottlob 's Bluat.

"'S Fasstürle auf, en Hoaka, komm!"
Wia d' Zecka standet se oms Fässle rom.
"Jetzt aufgepasst!" Ach, du Graus,
sei alte Fassbürscht zieht'r raus!